සියලු දෙනා කියවිය යුතු ලිපියක්(2)……..

අපේ ශක්තිය සහ ජයග්‍රහණය පිළිගැනීමට ඉන්දියානුවන් වන අප මෙතරම් මැලිකමක් දක්වන්නේ ඇයි. අපි ඉතා ශ්‍රේෂ්ඨ ජාතියක් වෙමු. පුදුමාකාර ජයග්‍රහණ රැසක් අප සතුව තිබුණත් ඒවා ඇති බව පිළිගැනීම අපි ප්‍රති‍ක්ෂේප කරමු.
ඒ ඇයි?
අපි ලොව විශාලතම කිරි නිෂ්පාදකයෝ වෙමු.
පුරස්ථ සන්නිවේදන චන්ද්‍රිකා පිළිබදව පළමුවැන්නෝ අපිය.
ලොව දෙවන විශාලතම තිරිගු නිෂ්පාදකයෝ අපිය.
ලොව දෙවන විශාලතම සහල් නිෂ්පාදකයෝ අපිය.

ආචාර්ය සුදර්ශන් දෙස බලන්න. ග්‍රෝත්‍රික ජන කොටසක් ස්වාධීනව ඉදිරියට යන, ස්වයංපෝෂිත ඒකකයක් බලයට පත් කිරිමට ඔහුට හැකිවිය. එවැනි ජයග්‍රහණ මිලියන ගණනක් ඇත. එහෙත් අපේ ජනමාධ්‍ය උනන්දු වන්නේ නරක ආරංචි ,පරාජය වීම් සහ විනාශයන් ගැන පමණි. එකවරක් මම ටෙල් අවීවි නගරයේදී ඊශ්‍රායල පුවත් පතක් කියෙව්වේමි. ඊට පෙර දින එහි ප්‍රහාර, බොම්බ පිපිරවීම් සහ මරණ රැසක් සිදු වී තිබුණි. හමාස් සංවිධානය විසින් ප්‍රහාර එල්ල කර තිබුණි. එහෙත් පුවත් පතේ මුල පිටුවේ ඡයාරූපයෙහි දැක්වුණේ වසර පහකට කලින් කාන්තාරයක් වු තම ගෙවත්ත උයනක් සහ ධාන්‍යාගාරයක් බවට හැරවූ යුදෙව්වෙකු පිළිබදවය. එදින උදෑසන සෑම කෙනෙකුම දුටුවේ මේ ප්‍රබෝධමත් ඡායාරූපයයි. මිනීමැරුම්, බෝම්බ පිපිරීම්, මරණ ආදීය පිළිබද ලේ වැගිරෙන විස්තර තිබුණේ ඇතුළු පිටු තුල. සෙසු පුවත් අතර සැගවය. ඉන්දියාවේ අප කියවන්නේ මරණ, ලෙඩරෝග, ත්‍රස්තවාදය, අපරාධ ආදිය ගැනයි.

අප මෙතරම් සෘණාත්මක ඇයි?

තවත් ප්‍රශ්නයක්:ජාතියක් ලෙස අප මෙතරම් විදේශීය දේ වැළදගන්නේ ඇයි?
අපට ඕනෑ විදේශීය රූපවාහිණී, විදේශ කමිස, විදේශ තාක්ෂණයයි, ආනයනය කරන ඕනෑම දෙයක් කෙරෙහි ඇති මේ ඇල්ම කුමක්ද? ආත්ම ගෞරවය පැමිණෙන්නේ ආත්ම විශ්වාසය සමග බව අපට වැටහෙන්නේ නැතිද?

දිනක් මම හයිද්‍රාබාදයේ දේශනයක් කරමින් සිටියෙමි. එහිදී අවුරුදු 14 දැරියක් මගෙන් සමරු අත්සනක් ඉල්ලුවාය. ඇගේ ජිවිත ඉලක්කය කුමක්දැයි මම ඇයගෙන් ඇසුවෙමි. මට සංවර්ධිත ඉන්දියාවක ජීවත් වෙන්න ඕනෑ යැයි ඇය පිළිතුරු දුන්නාය. ඈ වෙනුවෙන් ඒ සංවර්ධිත ඉන්දියාව ගොඩනැගිය යුත්තේ ඔබ සහ මමයි.
ඔබ මෙසේ ප්‍රකාශයට පත් කල යුතුයි. ඉන්දියාව ඌණ සංවර්ධිත රටක් නොවේ. එය ඉතාම සංවර්ධිත රටකි. ඔබට මිනිත්තු 10 ක් වෙන් කළ හැකිද?
මට බොහෝ උනන්දුවෙන් නැවත එය අසන්නට ඉඩ දෙන්න. ඔබට රට වෙනුවෙන් මිනිත්තු 10 ක් වෙන් කළ හැකිද? එසේ නම් මෙය කියවන්න. නැතිනම් තෝරගැනීම ඔබ සතුය.

අපේ රජය ආකර්යක්ෂම බව ඔබ කියයි. අපේ නීති පැරණි වැඩි බව ඔබ කියයි. නගර සභාවෙන් කුණු එකතු කරගෙන යන්නේ නැති බව ඔබ කියයි. දුරකථන ක්‍රියා විරහිත වී ඇති බව, දුම්රිය සේවය විහිලුවක් වී ඇති බව ඔබ කියයි. අපේ ගුවන් සේවය ලෝකයේ නරකම ගුවන් සේවය බවත්, ලියුමක් කිසිදාක එය ළගා විය යුතු ස්ථානයට ළගා නොවන බවත් ඔබ කියයි. අපේ රට බල්ලාට ගොස් ඇති බවත්, වලට වැටී ඇති බවත් ඔබ කියයි. ඔබ දිගින් දිගටම කියයි…කියයි…කියයි..කියයි..කියයි..
ඒ ගැන ඔබ කරන්නේ කුමක්ද?

පුද්ගලයෙකු සිංගප්පුරුවට ගෙන යන්න, ඔහුට ඔබේ නම දෙන්න. ඔබේ මුහුණ දෙන්න. ගුවන් තොටුපොලින් පිටතට යන විට ඔබ හැද සිටින්නේ පිටරට යන විට අදින ඔබේ හොදම ඇදුමයි. සිංගප්පූරුවේදි ඔබ සිගරට් කොට පාරේ හැම තැනම විසි කරන්නේ නැත. වෙළද සැල් වලදී ආහාර ගන්නේ නැත. ඔබද ඔවුන් තරම්ම ඔවුන්ගේ උමං මාර්ග ගැන ආඩම්බරය, සවස 5 සිට 8 දක්වා ඔඩ්වර්ඩ් පාර දිගේ වාහනය පැදවීම සදහා ඔබ ඩොලර් 5 ක් ගෙවයි. ඔබ කුමන තරාතිරමක කෙනෙකු වුවත් ආපන ශාලාවක හෝ සාප්පු සංකීර්ණයක වැඩි වේලාවක් ගත කරයි නම් රථ ගාල ‍වෙත පැමිණ වාහන ගාල් කිරීමේ අවසර පතේ කාලය දීර්ඝ කර ගනී. සිංගප්පූරුවේදී ඔබ ඊට කිසිවක් කියන්නේ නැත. එහෙම නේද?

ඩුබායිහිදී ඔබ රාමසාන් උපවාස කාලය තුළ ප්‍රසිද්ධියේ කෑම ගැනීමට තරම් නිර්භීත වන්නේ නැත. ජෙඩ්ඩාහිදී ඔබ හිස ආවරණය කර නොගෙන පිටතට යෑමට තරම් නිර්භීත වන්නේ නැත. ඔබ තමන්ගේ දුරකථන වියදම් වෙනත් කෙනෙකුගේ බිල්පතට හැරවීම සදහා දුරකථන හුවමාරු මධ්‍යස්ථානයේ නිලධාරීන් මසකට පවුම් 10 ක මුදලකට මිලදී ගැනීමට ලන්ඩනයේදී නිර්භීත වන්නේ නැත. වොෂින්ටනයේදී ඔබ පැයට සැතපුම් 55 කට වඩා වේගයෙන් රිය පදවා මම කවුද කියලා දන්නවද? මම අහවලාගේ පුතා මේ සල්ලි අරන් යනවා යන්නයි පොලිස් නිලධාරියාට කීමට තරම් නිර්භීත වන්නේ නැත. ඕස්ට්‍රේලියාවේදී හෝ නවසීලන්තයේ මුහුදු වෙරලකදී ඔබ ඉවත දමන දෙයක් කුණු බාල්දියකට හැර වෙනත් තැනකට දමන්නේ නැත. ඔබ ටෝකියෝවේදී පාරේ කෙල ගසන්නේ නැත. බොස්ටන් නුවරදී ඔබ තමන් වෙනුවෙන් විභාග ලිවීමට වෙනත් කෙනෙකු නොයොදවන්නේ හෝ හොර සහතික මිලදී නොගන්නේ ඇයි? තවම අපි කතා කරන්නේ එකම ඔබ ගැනයි. වෙන රටවල ඇති විදේශීය ක්‍රමවේදයන්ගරු කරන සහ අනුගත විය හැකි එහෙත් තම රටේදී එසේ කළ නොහැකි ඔබ ගැනමය. ඉන්දියානු භූමියට පය තැබූ හැටියේ පාර පුරා කඩදාසි කැබලි සහ සිගරට්කොට විසි කරන ඔබ ගැනය. වෙනත් රටකදී සංවර්ධන ක්‍රියාවලියට සම්බන්ධ සියලු‍ දේ අගය කරන පුරවැසියෙකු වීමට ඔබට හැකි නම් ඉන්දියාවේදී ඔබට එසේ කළ නොහැක්කේ ඇයි?

මුම්බායිහි හිටපු නගරික කොමසාරිස් වරයෙක් වන තිනායකර් මහතා වරක් සම්මුක සාකච්ඡාවකදී වැදගත් කරුනක් ඉස්මතු කලේය. පො‍පො‍හොසත් මිනිසුන්ගේ බල්ලන්ට ශරීර කෘත්‍ය කරවීමට පාර දිගේ ඇවිද්දවනවා. ඉන්පසු ඒ පො‍ෙහාසතුන්ට අනෙක් අතට අපිරිසිදු පදික වේදිකා සහ අකාර්යක්ෂමතාව ගැන බලධාරීන්ට චෝදනා කරමින් ඔවුන් විවේචනය කරනවා. එවුන් කියන්නේ නිලධාරීන් කුමක් කළ යුතුයි කියාද? ඔවුන්ගේ බල්ලන්ට අවශ්‍යතාව ඇතිවන සෑම වරකම ඉදලක් ගෙන ඔවුන් පසු පස යන්නද? ඇමරිකාවේ නම් තම සුරතලා පාරේ කැත කළ විට ස්වාමියා විසින් එය අනිවාර්යෙන්ම  පිරිසිදු කළ යුතුයි. ජපානයේදී එසේමයි. ඉන්දියානු පුරවැසියෙකු තම රටේදී එසේ කරයිද? ඔහු නිවැරදිය අපි ආණ්ඩුවක් ‍තෝරා ගැනීම සදහා ඡන්දය දැමීමට යමු. ඉන්පසු අපි අපේ වගකීම් සියල්ල අත හරිමු. අපෙන් සම්පූර්නයෙන්ම සෘනාත්මක දායකත්වයක් ලබා දෙන අතරම අප සැප පහසුවට තබා ආණ්ඩුව අප වෙනුවෙන් සෑම දෙයක්ම කරණු ඇතැයි අපි අපේක්ෂා කරමු. එහෙත් හැම තැනම කුණු දැමීම නැවැත්වීම හෝ මදකට නැවත්වීම හෝ මදකට නැවතී බිම බිම වැටී ඇති කඩදාසි කැබැල්ලක් අහුලා එය කුණු බක්කියට දැමීම අප කරන්නේ නැත. දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව විසින් පිරිසිදු වැසිකිලි ලබා දිය යුතු බව අපි අපේක්ෂා කරමු. එහෙත් වැසිකිලියක් නියම ලෙස පාවිච්චි කරන අයුරු ඉගෙන ගැනීමට අපට උනන්දුවක් නැත. ඉන්දීය ගුවන් සේවය හොදම ආහාර සහ සනීපාරක්ෂක ද්‍රව්‍ය සැපයිය යුතු යැයි අපි කියමු. එහෙත් ලැබෙන සුළු අවස්ථාවකදී වුවත් සුළු හොරකමක් කිරීම අප නවත්වන්නේ නැත. මහජනතාවට සේවා සපයන සේවක මණ්ඩල වලටද මෙය අදාල වේ. කන්තාවන්, දෑවැද්ද, ගැහැණු ළමයින් සහ වෙනත් දැවෙන සමාජ ගැවළු වලට එරෙහිව පුසිද්ධිවය් මහා හයියෙන් විරෝධය පල කරන අප අපේ ගෙවල් වලදී ඊට හාත් පසින්ම වෙනස් දේවල් කරගෙන යමු. අපේ නිදහසට කරුණ කුමක්ද? වෙනස් විය යුත්තේ සමස්ථ ක්‍රමයයි. මා පමණක් මගේ පුතුට දෑවැද්ද සදහා ඇති අයිතිය අත්හැරිය පමණින් එය වැදගත් වන්නේ කෙසේද? එසේනම් ‍මේ ක්‍රමය වෙනස් කරන්නේ කවුද? සමාජ ක්‍රමය සෑදී ඇත්තේ මොනවායින්ද? අපේ පහසුවට අප කියන්නේ එය අපේ අසල්වැසියන්, අනෙකුත් නිවාස, අ‍‍නෙකුත් නගර,  අනෙකුත් ප්‍රජාවන් සහ ආණ්ඩුව යන කොටස් වලින් සමන්විත වන බවයි. අප කියන ලෙසට අනිවාර්යෙන්ම ඒ ඔබ සහ මම අයිති නොවෙමු. අප කරන්නේ අපේ පවුලේ අයත් සමග ආරක්ෂක කෝෂයක් තුළට වැදීමයි.

අප එසේ කර මිස්ටර් ක්ලීන් කෙනෙකු පැමිණ ඔහු මේ ක්‍රමය අතුගා දමා අප වෙනුවෙන් ආශ්චර්යයක් කරනු ඇතැයි අපි දුර ඈත රටවල් දෙස බලා සිටිමු. එසේ නැතිනම් අප රට හැර දමා පලා යමු. අපි විසින්ම ඇති කරගත් බියක් අප පසු පස හඹා එන විට කම්මැලි බයගොළුවන් මෙන් ඇමරිකාවට දුවන අපි ඔවුන්ගේ යස ඉසුරු වල පහස ලබමින් ඔවුන්ගේ ක්‍රමය අගය කරමින් සිටිමු. නිව්යෝක් නගරය අනාරක්ෂිත  වූ විට අපි එන්ගලන්තයට දුවමු. එන්ගලන්තයේ රැකියා විරහිත බව වැඩිවන විට මීලග ගුවන්යානයෙන් ගල්ෆ් කලාපය බලා යමු. ගල්ෆ් කලාපයේ යුද්ධය ඇරඹුන විට අපි අප බේරාගෙන නැවත මව් රටට ගෙන්වා ගන්නා ලෙස ඉන්දීය රජයට බල කර සිටිමු. හැම කෙනෙක්ම රට අපයෝජනය කිරීමට සහ දූෂණය කිරීමට සැදී පැහැදී සිටිති. නිවැරදි කලමනාකරනය ක්‍රමවේද පෝෂණය කල යුතු බව කිසිවෙක් නොසිතයි. අපි අපේ හෘද සාක්ෂිය මුදලට උකස් කර ඇත.

ආදරණීය ඉන්දියානුවනි,මෙම ලිපිය බොහෝ සිතිවිලි උත්පාදනය කරවයි. ඒ ආත්ම පරික්ෂාවකට ආරාධනා කිරීමකි. එය කෙනෙකුගේ හෘද සාක්ෂිය රිදවයි. ජෝන්එෆ්. කෙනඩි ඇමරිකාණුවන්ට කී වචන මම මෙහිදී ඉන්දියානුවන්ට අදාළ කර කියමි. ඉන්දියාව වෙනුවෙන් අපට කළ හැක්කේ කුමක්දැයි අසන්න. ඇමරිකාව සහ සෙසු බටහිර රටවල් අද සිටින තත්වයට ඉන්දියාව ගෙන ඒම සදහා කළ යුතු දේ කරන්න. ඉන්දියාවට අපෙන් අවශ්‍ය දේ අපි කරමු.

ඉන්දියාවේ හිටපු ජනාධිපති ආචාර්ය අබ්දුල් කලාම් මහතා සිය පස් වසරක නිල කාලය අවසන් කළේය. ඒ නිමිත්තෙන් ඔහු 2006 දෙසැම්බර් මස හයිද්රාබාද් නගරයේ දී පැවැත්වු දේශනයක සිංහල පරිවර්ථනය.
මේක ටයිප් කරාගන්න උදවි කරපු අපේ මධූටයි, නිරෝෂටයි ස්තූති කරන්න මං මේක අවස්ථාවක් කර ගන්න කැමතියි. ඉතිං අපි කමෙන්ට්ස් වලදී තව කතා කරමු.